فلامینگو یا مرغ حسینی/نام انگلیسی :Greater Flamingo

فلامینگو با پروبال صورتی رنگ ,نوک کلفت خمیده و پاهای بلند, طول بدن این پرنده در حدود 120تا 145 سانتی متر وطول دو بال ان در حدود 140تا 170 سانتی متر است . به راحتی در میان پرندگان دیگر قابل شناسایی است. هرسال در فصل مهاجرت تعداد زیادی فلامینگو وارد ایران می شوند. فلامینگوها منقاری کلفت و خمیده داردکه با منقار سایرپرندگان بسیار متفاوت است .این پرنده در هنگام تغذیه سر خود را داخل گل ولای فرومیبردوسخت پوسان را ازبین گل ولای بیرون می کشد در این حالت زایده های دندانه دار اطراف منقار مانندصافی عمل می کنند ونمی گذارند گل و لای وارد دهان فلامینگومی شود.
رنگ بدن فلامینگوها کاملا سفید است و اما بخشی از بال انها قرمز یا صورتی است که این رنگ قرمز یا صورتی به غذایی که انها می خورند بستگی دارد.یکی از اصلی ترین غذاهای فلامینگو ها گونه ای سخت پوست به نام <ارتمیا> است.
جمعیت تقریبا مناسبی دارد اما در سال های اخیر, تخریب زیستگاه ها, اسیبی جدی به ان وارد کرده است.زیستگاه این پرنده به صورت کلنی های بزرگ در جزیره ها و سواحل پهناور, باز,کم عمق , گلی یا دریچه های نمکی زندگی می کنند.
این پرنگان در دسته های بسیار بزرگ وبه صورت کلنی لانه گذاری و جوجه اوری می کنند.
فلامینگوی ماده 1یا 2 تخم سبز کم رنگ می گذارد ونروماده هر دو به نوبت روی تخم ها می خوابند .جوجه ها 75 روز پس از خارج شدن از تخم می توانند پرواز کنند .
این پرنده هر سال موفق به زاد اوری نمی شود و بسیاری اوقات حیوانات دیگر لانه ها و جوجه های انها را از بین می برند. فلامینگو ها از نظر حفاظت جز پرندگان حفاظت شده هستند.
فلامینگوها بر خلاف جثه ی بزرگشان حیوانات ضعیفی هستند و حیوانات شکارگری مانند :شغال ,روباه وپرنده های شکاری به راحتی انها را شکار می کنندبه همین سبب این پرندگان ترجیح میدهند که در گروه های بزرگ زندگی کنند تا امنیتشان حفظ شود .
دو گونه فلامینگو در ایران زیست می کنند فلامینگو و فلامینگو کوچک / که فیلامینگو در ایران در مناطق ساحلی دریاها وریاجه های شور وکم عمق مانند: دریاچه ارومیه ,فارس ,میان کاله در مازندران ,سیستان و خوزستان به تعداد نسبتا زیاد دیده می شود و فلامینگوی کوچک در ایران در تالاب خور خوران و سواحل هرمزگان دیده شده است .


نویسنده: مردمک زوم